2013-03-15

Krudowie – Odwieczny konflikt pokoleń.

Era kamienia łupanego to nieszczególnie gościnne czasy. Wie o tym Grug (mówiący głosem Nicholasa Cage’a), przykładny, choć nieco nieokrzesany mąż, ojciec i teść. Stojąc na straży kilku podstawowych zasad, ze „Strach trzyma nas przy życiu. Nigdy się nie nie bój” na czele, próbuje uchronić swoją prehistoryczną familię przed wszystkimi niebezpieczeństwami, które mogą jej zagrażać. Są jednak sytuacje, w obliczu których nie można już dłużej chować się przed światem zewnętrznym w przytulnej jaskini.

Jedną z nich jest na pewno zawalenie się podczas trzęsienia ziemi groty, którą dotąd zamieszkiwali Krudowie. Pozbawieni dachu nad głową, jaskiniowcy muszą wyruszyć na poszukiwanie nowego schronienia. Sympatyczny pretekst do pierwszej wycieczki plenerowej, prawda? Jakby tego było mało, już na początku wędrówki pojawia się kolejny problem – ma na imię Guy (Ryan Reynolds), nosi spodnie, potrafi rozpalić ogień, udomowić dzikie zwierzęta i rozkochać w sobie zbuntowaną córeczkę Gruga – Eep (Emma Stone). Konflikt pokoleń okazuje się równie kłopotliwy dla rodziny, co groźne bestie czyhające na każdym kroku. Tak zarysowuje się fabuła „Krudów”. Niestety, choć pomysł jest doskonały, mam wrażenie, że jego twórcy, Kirk De Micco i Chris Sanders, nie chcieli wykorzystać jego gigantycznego potencjału. Film właściwie składa się z poszatkowanych sekwencji drobnych scenek rodzajowych oraz efektownych pościgów i ucieczek. Brakuje spoiwa, które nadałoby historii wyraźny cel i pozwoliłoby zaangażować starszego widza. Z bohaterami, jakkolwiek sympatycznymi w swojej prehistorycznej prostocie, również trudno się utożsamiać.

Informacje

Gatunek:Familijny, Przygodowy
Premiera:
W Polsce 5 kwietnia 2013, na Świecie 15 lutego 2013
Reżyseria: Chris Sanders, Kirk De Micco
Scenariusz: Chris Sanders, John Cleese
Muzyka: Alan Silvestri
Obsada : Nicolas Cage (Grug), Emma Stone (Eep), Ryan Reynolds (Guy), Catherine Keener (Ugga)

Za wyjątkiem nadopiekuńczego Gruga, młodej Eep i nowoczesnego Guya, wszyscy są dość… jednowymiarowi, mimo że w 3D. Postaci przygłupiego brata, zrzędliwej teściowej i… matczynej (?) mamy przewijały się w kinie familijnym takimi hordami, że każdy, kto obejrzał w swoim życiu więcej niż 5 takich produkcji potrafi przewidzieć ich rozwój, a właściwie brak rozwoju.

W parze z nieskomplikowanymi bohaterami idzie nieskomplikowany humor. To na ogół slapstic w stylu Looney Tunes – buch, szast, prast, pianino, to znaczy głaz, z nieba, sami rozumiecie. Szczytem wyrafinowanego dowcipu jest na wskroś współczesno-nastolatkowa reakcja Eep na buty, które sprezentował jej Guy. Niestety, oparty na takich uroczych anachronizmach humor, znany na przykład z „Flinstonów”, pojawia się tutaj sporadycznie, a nawet wtedy wywołuje u starszych odbiorców raczej uśmiech niż śmiech pełną piersią.

Design postaci jest przyjemny, mimo że daleko im zarówno do klasycznych kanonów piękna, jak i słodkiej deformacji bohaterów disneyowskich produkcji. Niestety, w przeciwieństwie do projektów, animacja nie zawsze zachwyca, co w filmie, którego główną zaletą jest superszybka akcja, może zauważalnie przeszkadzać. Z drugiej strony, młodsi widzowie, do których skierowana jest ta produkcja zapewne nie zauważą np. dziwactw mimiki młodej Eep, a zachwycą się cudownymi, zróżnicowanymi przestrzeniami oraz fantastycznymi kreaturami je zamieszkującymi. To chyba drugi najważniejszy walor tej produkcji. W swojej podróży Krudowie odwiedzą zarówno nagie, skalne pustkowia, jak i pełne egzotycznych roślin i zwierząt tropikalne puszcze.

Technologia 3D sprawia, że niezwykłe, pełne barw krajobrazy wydają się jeszcze bardziej namacalne. W tym wypadku można z całą odpowiedzialnością powiedzieć, że zastosowanie filmu trójwymiarowego naprawdę przysłużyło się warstwie wizualnej.